เจ้าของกิจการบอกว่าหาคนมาทำงานยาก คนหางานก็บอกว่างานหายาก

เจ้าของกิจการอยากได้คนเก่ง ขยัน อดทน ราคาไม่แพง..

คนงานอยากทำงานสบายรายได้สูง..

เมื่อนั้นจึงเกิดปัญหาแรงงานต่างชาติเข้ามาแย่งงาน..

แถวนี้จะรู้สึกเหมือนอยู่ต่างประเทศ...

นี่มันย่าน AEC ชัดๆ...

เดี๋ยวนี้คนไทยเลือกงานมากขึ้น

หนักไม่เอาเบาไม่สู้ เรียกค่าจ้างแพง ๆ

แต่ไม่พยายามพัฒนาเพิ่มศักยภาพให้สมกับค่าจ้าง

เลยเป็นช่องว่างให้แรงงานต่างด้าวเข้ามาทำมาหากิน

มีคำกล่าวอยู่ประโยคหนึ่งว่า....

"เมืองไทยมีเงินทองกองอยู่มากมาย รอคนมีปัญญามาโกยเอาไป"

จะเป็นลูกจ้างหรือทำงานอิสระเป็นนายตนเอง

หากขยัน รับรองไม่อดตายแน่นอน

เรียกว่าอุปสงค์ ไม่สอดคล้องกับอุปทาน

คนหางาน ก็มีวุฒิไม่ตรง พวกวุฒิตรงก็ไม่หนักเอาเบาสู้อีก

สำหรับผม ขอบอกได้เลยว่า ไม่ต้องสาดโคลนให้ใคร.....

เพราะที่แน่นอน คือ ต่างคนต่างเลือก เพื่อให้มาซึ่งความต้องการในผลประโยชน์ของตนเอง

สุดท้ายก็ต่างคน ต่างคว้าน้ำเหลวดีดีนี่เอง..............

บอกตรงๆ.....

ถ้าเจ้าของกิจการ เจ้าของบริษัท เจ้าของหน่วยงาน ไม่เลือกมากจนเกินไป

และคนหางาน..........ก็ไม่เลือกงานมากจนเกินไป

และที่สำคัญ......ถ้าหากหมดไปจากผืนแผ่นดินไทยได้ สำหรับคำว่า..... '' เส้น ''

รับรอง 100% จะไม่มีคนตกงาน ได้งานทำกันถ้วนหน้า

และที่สำคัญ.........จะไม่มีใครต้องมาจำใจเป็นโจร เพื่อขโมย หรือปล้นใครเขากิน.....

คนรุ่นใหม่ หนักไม่เอา เบาบ่สู้

ก็รู้รู้ กูจบสูง จูงบ่ได้

ใคร่อยากทำ ก็ถึงทำ ทำตามใจ

แต่อยากใคร่ ได้เงินดี งานที่ทำ

มักบ่มอง ย้อนดูตัว ชัวร์แค่ไหน

เก่งอย่างไร เก่งหรือไม่ บักหำน้อย

เหล่าต่างด้าว เขาเข้ารุก บุกทุกซอย

บักหำน้อย คอยแต่รอ ขอเลือกงาน

( อดตายยยยยย......!!!!! )

ใครก็ต้องเลือกเอาแต่สิ่งที่มีประโยชน์กับตัว นี่คือนิสัยของคน

วิธีแก้ไขคือ หางานที่ชอบทำ และทำด้วยใจรัก

เงินเดือนจะมีปัญหาน้อยลง เมื่อทำด้วยใจ เพราะคุณจะก้าวหน้าขึ้น

ปัญหามักจะเกิดกับการหางานทำ กับ การเลือกทำงาน

คนกลุ่มหนึ่ง ไม่ชอบทำงานปกติ แต่ชอบอยู่ในวงอโคจร จึงมักมีรายได้จากวงไม่สุจริต

..... คนอีกกลุ่มหนึ่ง ชอบทำงานแบบมียศฐาบรรดาศักดิ์ ใส่เครื่องแบบ จึงเลือกไปเข้าวงแบบนั้น

.......... คนอีกกลุ่มหนึ่ง ไม่ชอบทำงานกินเงินเดือน จึงมักหารายได้จากการประกอบการจับเงินสดรายวัน

และคนอีกหลากหลายกลุ่ม...... นานาจิตตัง ครับ

ดังนั้น...เจ้าของกิจการอยู่กลุ่มไหนเอ่ย

กระบวนการคัดสรรค์มันมีหลายขั้นตอนเกินไป ทำให้ดูลำบาก

1. เขียนเรซูเม่ไม่ดีก็ไม่เปิดอ่าน (ลองกรอกเรซูเม่ในเว็บดีๆแล้วเซฟเก็บไว้ใช้ดีกว่าเขียนเองแบบล่องลอย)​

2. ส่งใบสมัครผ่าน recruitment ก็ลำบากเพราะไม่ค่อยเปิดอ่าน หางานที่มันตรงกับเราจริงๆจะมีโอกาสมากกว่า อายุหลุดโค้งก็หมดสิทธิ์ (ต้องโทรตามทุกครั้งหลังกด apply)​

3. สกรีนภาษาอังกฤษก่อน คนที่ไม่ได้ภาษาก็ตกรอบหมด ดังนั้นคนที่วนเวียนอยู่ในตลาดแรงงานคือคนที่ได้ภาษา (สอบ toeic เรียนภาษา อย่างอื่นข้ามไปก่อน)​

4. ดูใบ certificate / license เสียจนมองข้ามความสามารถที่แท้จริง (ไปอบรม สอบเอาใบอนุญาต งานไม่ต้องทำละ ลงทุนจ่ายเองก็ต้องทำ)​

5. ส่งผ่าน HR ที่คอยตัดคนที่เก่งแต่ไม่มีประสบการณ์ออกหมด อย่าลืมว่ามีเด็กเก่งจบใหม่อยู่ เด็กจบใหม่ที่เกรดสูงๆจากสถาบันดีๆบางคนทำงานได้ดีกว่าหัวหน้างานก็มี (เจอมาแล้ว)​

6. คนสัมภาษณ์ไม่มีความรู้ที่แท้จริงในงาน ชอบความเฟค ความสวยงามของการตอบคำถาม ตัดสินใจจากความชอบและมุมมองส่วนตัวมากกว่าความรู้ความสามารถ (เวลาสัมภาษณ์ต้องทำให้ตัวเองดูไม่เป็นพิษภัยไว้ก่อน แสดงละครหน่อย)​