ถ้าวันหนึ่งคุณมาเจอเพื่อนเก่า สมัยเรียนตอนเด็กๆ

(ส่วนตัวเรา) ถ้าเพื่อนที่ไม่(ซี้ปึ๊ก)ก็จะทักทาย(ต้วเราจะไม่ทักก่อน)เพราะเพื่อนบางคนเค้ามีดีกรีสูงในตัว ถ้าเพื่อนที่(ซี้)ก็จะถามตั้งแต่บรรพบุรุษถึงปัจจุบัน ถ้ามีเวลาว่างก็จะคุยกัน(ใช้ภาษาพ่อขุน)เอาอดีตของแต่ละคนและฉายยาแต่ละชื่อขุดคุ้ยเล่าสู่กัน คิดๆแล้วก็เอาอดีตมาทบทวนมันก็สนุกและมีความสุขดีนะ(ได้บริหารปาก😃)

(ส่วนตัวเรา) เรื่องบางเรือ่งจะเป็นอดีตหรือปัจจุบันเราจะเก็ษไว้ในใจ(ความทรงจำ💛)

ถ้าไม่หนักเกินกำลังก็จะเก็ษ ถ้าเกินกำลังก็จะปล่อย เพราะร่างกายบางส่วนอาจออ่นแอ(แต่ยังหนังเหนียวกระดูกก็มีเปราะบางเป็นบางส่วน ฮ่าๆๆ😭)

ยังไงก็ขอให้เพื่อนๆ(มาย)ทุกๆท่านเป็นมิตร ไมตรีเพื่อนที่แสนดีต่อกัน และมีความสุข ปลอดโรค ปลอดภัย มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต การงานก้าวหน้า สุขภาพกายใจแข็งแรงทุกๆท่าน(โชคดีเด้อ🌝)

จะจำกันได้หรือเปล่าน้อออ..

ก็ทำตัวปกติ ตามวัยในขณะนี้ครับ..

เพราะคงไม่ทำเหมือนตอนที่ยังเป็นเด็ก อย่าง เล่น หยอกกัน ตบหัว

ถามสารทุกข์ สุขดิบ การงาน ครอบครัว

แลกเปลี่ยนวิธ๊ติดต่อกันต่อไป เช่น ไลน์ เบอร์โทร เผื่อฉุกเฉิน

ส่วนตัวแล้วจะติดต่อกับเพื่อนผ่าน พื้นที่ออนไลน์

แล้วก็มีนัดกันล่วงหน้า คนนั้นคนนี้ว่างหรือเปล่า

ฉะนั้นเวลาเจอกันก็ไม่ได้เขินอาย หรือจำกันไม่ได้

ไม่ค่อยอยากให้เพื่อนเห็น ขี้เกียจทัก

ขี้เกียจตอบว่า ชีวิตเป็นอย่างไร

แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ ดันเจอจังๆ ก็คุย ทักทายกันตามปกติค่ะ

ถ้าเจอกันแบบไม่ทันตั้งตัว

เราก็จ้ะหน้าบานนิดๆ

แล้วต่างฝ่ายก็จะปรี่เข้าหากัน

จากนั้นก็จะถามไถ่สารทุกข์สุขดิบซึ่งกันและกัน

แต่ถ้าทักแล้วเพื่อนทำหน้าเฉยเมย ไม่ไยดี

เราก็ลดดีกรีของความดีใจลงตามหน้าตาเพื่อน

ว่าเฉยเมยต่อเรามากน้อยเพียงใด

ส่วนตัวเราเป็นคนรักเพื่อน

และคิดเสมอว่า ...เพื่อนไม่มีวันหมดอายุ...

เคยเจอเพื่อนเก่าสมัย ป.5 ที่ รพ. เค้าจำลุงได้ทั้งชื่อจริง ชื่อเล่น ฉายา