ของขึ้น

ใช้เท่าที่จำเป็น ไม่ก็หามาให้มาก อะไรอยากใช้มาก ต้องมีสองสามสิ่งที่ลดลง

มีส่วนนะ เลี่ยงของไม่จำเป็น เสื้อผ้าเว้นระยะไปพักใหญ่เลยหล่ะ

แต่เรื่องกินก็ยังคล้ายเดิมแต่อาจกินทีร้านห่างออกไปกว่าเดิม

จากเดือนละหลายครั้ง ก็เหลือเดือนละครั้ง สองครั้ง

หรือไม่ก็มื้ออื่นเอาข้าว กับข้าวมากินแทนออกไปซื้อทุกมื้อ

ตอนแรกนึกว่าของขึ้นอีกแบบสักอีก เมื่อวันศุกร์ของกำลังขึ้นเลย

กรุ่นต่อเสาร์ อาทิตย์อีก วันนี้ยังไม่หายเพราะเครียดกับงานตรงหน้าสำทับเข้าไปอีก

ไม่รู้อะไรนักหนา.....

หุงข้าว ทำกับข้าวเอง แล้วใสปิณโตไปทานที่ทำงาน รับรองคับจะขึ้นแค่ไหนก็ทำไรเราไม่ได้

( ถ้าไม่อายเพื่อนนะ )

เวลาของขึ้นผมไม่สามารถปรับตัวได้ปล่อยให้หกคะเมนตีลังกาจนกว่าของ

จะออกไปเอง ช่วงนั้นฟันแทงไม่เข้าแต่ตีเบา ๆ หัวโน ผมพาออกนอกเรื่อง

แบบอารมณ์พาไป.. เรื่องของขึ้นราคาผมคงต้องลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น

แล้วใช้เงินให้ประหยัดกว่าเดิมครับ

เท่าที่พี่เคยเห็นมา ส่วนใหญ่เวลาที่ใครของขึ้น เขาก็จะขว้างปา ทำลายข้าวของ

หรือไม่ก็ สั่นแบบคนทรงเจ้า พี่ก็จะปรับตัว โดยการรีบออกไปอยู่ห่างๆครับ ๕๕๕

ใช้เท่าเดิมแต่..ที่เพิ่มเติมก็คือรายได้ครับ...

ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์เงินเดือน..หรือว่ามนุษย์เช้าชามเย็นชามหรือว่าอาชีพอิสระก็ตาม..

ไม่ควรอยู่นิ่ง..แต่ก็ไม่ใช่ว่ารอให้ของขึ้นราคา..ค่าครองชีพขึ้นแล้วจึงจะมาขยันเอคทีฟตัวเอง..

ช่องทางทำกินมีมากมายครับ...มันขึ้นอยู่กับคุณมองเห็นหรือป่าววว..แค่นั้นเอง...

ลองหาช่องทางที่เราชอบ..และมีเวลา+ความสามารถ+ใจรักดูซิครับ...อย่ามัวเผาผลาญเวลาให้เสียไป..

แต่ถ้าใครมีชีวิตที่สุขสบายตามที่ใจปรารถนาแล้วก็...แล้วแต่...เรามีชีวิตอยู่ได้ไม่นานหรอกครับ..

พอถึง 30-40 อาจจะเสียดายเวลาที่เสียไปโดยเปล่าประโยชน์ก็เป็นด้ายยยยย...

ตอนที่มีแรงหน่ะ...ทำไปเถอะครับ...