หากผู้ใหญ่ที่เราเคารพผิดศิลข้อ3คุณจะ

บางทีมันก็เรื่องส่วนตัวของเค้านะ..ถ้าไม่ได้ทำให้เราหรือใครๆเดือดร้อน...

ที่เราเคารพเค้าเพราะเรื่องที่เราใส่ใจและเป็นเรื่องที่ดีต่างหาก...

ส่วนเรื่องไม่ดีเราก็ควรแยกแยะไว้บ้าง..เพราะมนุษย์เราไม่ใช้ว่าจะสมบูรณ์ไปซะทุกอย่าง...

แต่อย่างไรก็ตามถ้ามันเป็นเรื่องที่เลวร้ายกว่าจะยอมรับได้..ก็คงต้องเลิกนับถือ...

เพราะจริงๆแล้วไม่ว่าเราจะยังนับถือหรือไม่นับถือเค้า..ก็คงไม่ได้มีผลอะไรกับเค้า...

ถ้าเป็นพ่อ พี่ชาย หรือญาติใกล้ชิด(ใกล้ชิดจริงๆ) อาจพูดคุยกันในครอบครัวได้

แต่ถ้าเป็นคนอื่น ให้คิดว่าเป็นเรื่องของเค้า

ยุ่งกับเค้ามาก ตัวหลานน่ะเองอาจตกเป็นเหยื่อของเค้าไปอีกคนก็ได้

หรือเขาอาจจะคิดว่า หลานหึงเขา

เรื่องของเค้าก็กรรมของเค้า ถึงแม้ว่าเขาคนนั้นอาจเป็นสามีของเพื่อนหลาน

ระวังเพื่อนไม่เชื่อหลานหรอก หลานจะเป็นหมาหัวเน่าสะอีก

ถ้าเปนเขาหรอ ไม่ยุ่งอะ เรื่องของเขาไว้เคลียกันเอง

เรื่องที่ต้องทำใจ ยอมรับ ว่านั้นชีวิตเค้าค่ะ

อย่าว่าแต่ญาติเลย ครอบครัวตัวเอง ยังเป็น แล้วจะไปอะไร กับเค้า กรรมใคร กรรมมันค่ะ

ข้อสามนี้ ผิดกันเยอะจริงๆสังคมมนุษย์

กรรมของใคร ใครกระทำ จำต้องรับ

น้อมคำนับ รับโทษกรรม กระทำอยู่

จะช้าเร็ว ไม่เนิ่นนาน มันต้องรู้

ไปสุดกรู่ สักแค่ไหน ไม่พ้นกรรม

( ณ.ช่วงเวลานี้ ที่คุณยังคงมีชีวิตอยู่ ละเว้นกรรมกันได้บ้างหรือยังครับ )

เรื่องแบบนี้ผมไม่อยากพูดอะไรมาก

นอกจากให้กรรมเป็นผู้ต้ดสินครับ

ถ้าไม่ใกล้ชิดกันมาก

ริวไม่ยุ่งค่ะ เป็นกระแสกรรม

กรรมชนิดนี้เป็นรากกรรมที่ก่อให้เกิดการผูกเวรต่อกันไปนานเท่านาน

ถ้าสนิทใกล้ชิดก็จะเตือนตรงๆค่ะ

เขาอาจจะเกลียดปากเรา....แต่รักกันก็ต้องเตือน อย่างน้อยเราได้เตือน เราก็ไม่รู้สึกผิด...รู้ว่ามันบาปนำไปสู่นรกภูมิ..เราก็ต้องเตือน...สงสารอ่ะ...หากตายไปแล้วถึงจะสำนึกได้ก็สายซะแล้ว