รู้สึกเหนื่อยเหมือนชีวิตไม่มีทางไป...เก็บตัว ไม่สุงสิงพูดคุยกับใคร เป็นอาการทางจิตหรือปล่าวคะ

ไม่เป็นแต่จะเป็นในไม่ช้า ถ้ามีอาการจากความเครียดเข้ามาเรื่อยๆก็ไม่แน่

ออกไปหาเพื่อนเที่ยวบ้างนิดหน่อย เจ้าชู้นิดชีวิตจะมีฟามสุข สวดมนต์ บ้าง 555

เป็นกลไกป้องกันตัวเฉยๆ..เดี๋ยวพอผ่าน..เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง..

ไม่เกี่ยวกับอาการทางจิต..แค่เหนื่อยอ่อนหมดแรงหมดกำลังใจเฉยๆ..

หาอะไรทำที่ให้จิตใจมันจดจ่ออยู่กับเรื่องอื่น..ให้มันลืมไปเป็นพักๆ..

ก็จะขำถ้าเราผ่านมันไปได้เองแหละ...

ถ้าหนักเข้า เรียกว่า ไม่ค่อยยืดหยุ่น

มีคนแบบนี้มากมาย ไม่เป็นไร ค่อยๆคิดไปค่ะ

เราก็เป็นบ้าง แต่อย่าให้มันครอบงำเราเลย ไอความคิดแบบนี้

สู้ๆค่ะ

มองคนที่ลำบากกว่าเราสิ มองคนที่ไม่เหลืออะไรสิ

เราโชคดีแค่ไหน

ถ้ายังใช้ชีวิตตามปกติบ้าง ยังพูดคุยกับคนอื่นบ้าง ไม่ได้นั่งพูดอยู่คนเดียวทั้งวัน ก็ไม่ใช่โรคจิตหรอกครับ

มันเป็นเรื่องธรรมดา ที่แทบทุกคนต้องเคยเจอกันมาบ้าง แล้วมันก็จะผ่านไป เพราะทุกมีสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่

แล้วก็ดับไป ไม่มีอะไรอยู่คงทนถาวร ฟ้าหลังฝน ย่อมมีความสดใจ มีสายรุ้งที่สวยงาม ขอเพียงเรายังมีสติ

หมั่นให้กำลังใจตัวเอง เราก็จะผ่านมันไปได้ด้วยดีครับ

ไม่เป็นอาการทางจิต แค่หลบพัก อาจจะได้รับบาดเจ็บทางจิตใจ

เจ้าของกะทู้ ต้องรักตัวเองเยอะๆ ลองออกไปเที่ยว ไปช๊อบเสื้อผ้า

ทำสวย หรือ หาไรกินอร่อย ๆนะค่ะ

มันแล้วแต่บุคคล บางคนนิสัยเป็นงั้นเอง เพราะเขาไม่ชอบวุ่นวายเรื่องคนอื่น

หรือเรื่องนินทา เรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องร้อนหู การจะไปตัดสินคนอื่นจากอุปนิสัย

ของตัวเองคิดว่าใจแคบไปหน่อย เนื่องจากคนเรามีพื้นฐานทางความคิด ความชอบ

ที่แตกต่างกัน การจะเอาความชอบหรือนิสัยของตนเองไปยัดเหยียดให้คนอื่นนั้น

คงไม่มีใครชอบหรือชื่นชม หากเขาไม่มาให้คุณหรือใครเือดร้อน ใยต้องไปเที่ยว

วุ่นวายจุ้นจ้านกับชีวิตคนอื่น บางคนนอกจากไม่ช่วยอะไรได้แล้ว การกระทำที่ไร้ความ

คิดกลับทำให้คนอื่นเือดร้อนรำคาญจากความอ่อนต่อโลกของคนๆนั้นเองด้วย