การที่สมควรได้รับโอกาสจากสังคมหรือไม่.???
ขอบอกเลยนะครับว่า '' ตอบได้ยาก ''
เพราะว่า ความคิดของผู้คนในสังคม มีมุมมอง และทัศคติ ที่ต่างกันออกไป กับการให้โอกาสกับตัวเด็กและเยาวชน
แต่ที่แน่นอน ควรต้องกลับไปย้อนดูที่ว่า วิธีแก้ไข และบำบัดดูแลเด็กมีประสิทธิภาพ และดีมากแค่ไหน
ในขณะที่เด็กเหล่านี้ อยู่ในสถานพินิจ จากปัญหาคดีอุจกรรจ์ หรือ คดีอื่น ๆ
ซึ่งมีปัญหาแน่นอน คือ ปัญหาการขาดแคลนตัวเจ้าหน้าที่
ซึ่งมีเจ้าหน้าที่น้อยกว่า มีเจ้าหน้าที่ในจำนวนที่ไม่เหมาะสมกับจำนวนเด็ก
ทำให้การดูแล ตามกระบวนการฟื้นฟู ทำได้ไม่ทั่วถึง.........
ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่า เด็กกลุ่มเสี่ยงที่จะกลับไปทำความผิดได้อีก เริ่มมีจำนวนมากขึ้น
แต่ในทางกลับกันกลับไม่มีการดูแลเด็กกลุ่มนี้เท่าที่ควร
ซึ่งผิดกับประเทศตะวันออกอย่าง "ญี่ปุ่น" ที่คิดโครงการบ้านทดแทนขึ้นมา
โดยสมมติบ้านหลังใหม่ให้กับเด็ก ๆ ที่กระทำผิด เป็นการนำเด็กไปอยู่กับครอบครัวของเจ้าหน้าที่รัฐ
ซึ่งเป็นสามีภรรยาและลูก เพื่อให้เด็กเรียนรู้อย่างถูกแบบแผน และรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งในสมาชิกของครอบครัว
เรียนรู้กับกรอบการใช้ชีวิตอย่างที่ควรจะเป็น '' ไม่ใช่เป็นการถูกทอดทิ้ง ''
และที่แน่นอน สำหรับสมัยนี้ คือ คงไม่ใช่เวลามากล่าวโทษ หรือฟื้นฝอยหาตะเข็บกันอีกแล้ว
แต่สิ่งที่ควรทำคือ หันหน้าเข้ามาช่วยกัน เริ่มง่าย ๆ จากความรักความเข้าใจในสถาบันครอบครัว
รวมไปถึงความจริงใจ และความจริงจังของผู้ใหญ่ในสังคม
หากปล่อยให้ปัญหาเรื้อรังต่อไป เด็กและเยาวชนไทยอาจกลายไปเป็นผู้กระทำผิดต่อเนื่อง
และอาจสร้างปัญหาที่ไม่คาดคิดตามมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดก็เป็นได้
เด็กและเยาวชนเป็นทรัพยากรที่จะเติบโตไปเป็นกำลังสำคัญของชาติในอนาคต
หากเด็กและเยาวชนได้รับการดูแลอย่างถูกต้อง ได้รับการส่งเสริมให้มีความประพฤติดี มีคุณธรรมและปลูกฝังให้มีจิตสำนึกที่ดี
ก็ย่อมเป็นผลดีแก่สังคมและประเทศชาติ
การบังคับใช้กฎหมายอย่างมีประสิทธิภาพของกระบวนการยุติธรรมที่เกี่ยวกับเด็ก
และเยาวชนนั้นเป็นกลไกสำคัญในการแก้ไขปัญหาเพื่อให้เด็กและเยาวชนมีโอกาสกลับตัวเป็นคนดี
และป้องกันไม่ให้เด็กและเยาวชน ซึ่งเป็นอนาคตของชาติกระทำความผิดซ้ำอีก.........
