คนฟังเขาแยกแยะได้ ..เขาไม่ใช่ว่าจะเชื่อหมดหรอก

อีกอย่าง.. คิดเสียว่าคนพูดเขาไม่มีความภาคภูมิใจในตัวเอง

เลยต้องมาหาความภาคภูมิใจจากการพูดทวงบุญคุณคน

ให้ทานเขาไปเถอะ ... ถ้าคิดแง่ความจริง เขาก็ช่วยเราจริง

แม้ผลที่ช่วยไม่ได้มากมายถึงขั้น ทำให้เราเกิดใหม่ก็ตาม

แค่นี้ไม่อาจขูดความเป็นตัวตน ความสามารถของเราออกไปจากตัวเราได้หรอกน่าาาา..

เจอหน้าจังๆ ก็เหน็บๆ ไปบ้างสิ ..ว่า "ขอบคุณที่ช่วยเมื่อครั้งนั้น คุณเป็นคนดีจริงๆ

มีน้ำใจไม่คิดหวังผลตอบแทน หรือหวังได้หน้าทั้่งต่อหน้าและลับหลัง

ขอให้เป็นอย่างนี้ไปนานๆ นะครับ "

เขาอาจเจ็บๆ แสบๆ ในใจบ้างแหละ ... ถ้าไม่อยากมีเรื่องขุ่นเคืองกัน ก็ไม่ต้องทำ

เพราะการพูดส่อเสียดก็เป็น การผิดศีล ข้อมุสา ด้วย