ยาวหน่อย ไม่รู้ว่าอยากอ่านหรือเปล่า

ถ้าเห็นว่ายาวไม่อ่านก็ไม่ว่ากันจ้ะ เราอยากเล่าวีรกรรมลูกชาย ^^

พุดเดิ้ลปากเปาะ ที่บ้านก็เป็นจ้ะ ตัวเล็กกว่าเขาแต่กิ๊กเดียว เด้งยืน แล้ววิ่งไปหน้าประตูทันที จากนั้นตั้งหน้าตั้งตาเห่าแหลก ถ้าเป็นหมาวิ่งให้เห็น เขายิ่งไม่ยอม กัดตะแกรงที่กั้นรั้ว(กันเขาออก) กระชากสุดฤทธิ์ จะออกไปใส่เขาให้ได้เลย ไม่สนใจด้วยว่าตัวเองทั้งผอม ทั้งบาง กว่าเขาเยอะ เคยนะ เราใช้ตะแกรงพลาสติก สูงเท่าเขายืน เขากระโจนข้ามตาข่ายวิ่งใส่เขาเลย เรารีบออกไปจับแทบไม่ทัน ดีนะว่าตัวนั้นเป็นหมาจร ตัวใหญ่กว่าแต่ขี้ตื่นเลยจ้ำอ้าวหนีไป ตัวเล็กของเรากวดตามสุดฤทธิ์ จนมั่นใจว่าตามไม่ทัน ถึงจะวิ่งกลับไปเล่นกองทราย เรารีบอุ้มเข้าบ้านเลย จากนั้นเปลี่ยนตาข่ายเป็นเหล็กหุ้มพลาสดิก สูงเท่ารั้วอย่างไว ไม่คุ้มหากเขาออกไปแล้วเป็นอันตราย หรือได้รับบาดเจ็บ ไม่ว่าจะจากหมารุมกัด สู้เขาไม่ได้ รถเฉี่ยว เราคงใจสลายแน่นอน ...