ยินดีเป็นอย่างยิ่ง 😀

แน่นอนอยู่แล้วว่า...ต้องคิดแบบนั้น เพราะชีวิตที่นั่นไม่แน่นอน ความตายเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

อยู่บนความเสี่ยง ยอมรับความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น เพราะที่นั่นคือบ้าน เมื่อเลือกแล้ว

ก็ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังตัว คนในพื้นที่คงไม่ค่อยมีความเสี่ยง นอกจากจะสร้างสถานการณ์

ใช่ เราก็ว่างั้น น่าเห็นใจมาก ไม่รู้ว่าตอนไหนถึงจะกลับเป็นปกติเสียที จะได้อยู่กันอย่างสงบสุข

ไม่ต้องคอยระวัง ระแวงใคร ไม่ต้องมีการสูญเสีย ไม่อยากให้มีอีกแล้ว

น่าสงสารคนที่ต้องเอาชีวิต อนาคต ไปทิ้งที่นั่น ข่าวการสูญเสียมีไม่เว้นแต่ละวัน

เราว่าคนในพื้นที่มีความเสี่ยงน้อยกว่ากลุ่มเป้าหมายนะ นอกจากจะเป็นคนที่มีหน้าที่ การงาน (ผู้ใหญ่บ้าน เป็นต้น)

ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร ขนาดคนในพื้นที่นะเนี่ย คนธรรมดา อาจไม่ค่อยเสี่ยง ด้วยว่าอยู่ในพื้นที่เสี่ยง ก็เลยต้องเสี่ยงไปด้วย

แต่คนที่ไปจากที่อื่น อาจเป็นเป้าก็ได้ มาก-น้อย อยู่ที่หน้าที่ การงาน แต่ก็เสี่ยงอยู่ดี

เราว่าเป็นความสุขที่พยายามทำให้เป็นมากกว่านะ (สุขแบบพยายาม) เพราะสถานการณ์แบบนั้น เราเองคงไม่มีความสุข

แต่ทำไงได้ เมื่อเราเลือกแล้ว ก็ต้องมีความสุขให้ได้ เรียนรู้ที่จะอยู่ และพร้อมยอมรับผลที่จะตามมา

พกปืน อาจรอดในวันนี้ วันหน้าไม่แน่ ถ้ามาเจอกับกลุ่มหรือคน เดิม เหมือนอยู่ด้วยความหวาดระแวง น่าเห็นใจมาก

แล้วตัดสินใจหรือยัง........