ยินดีเสมอ...

ก่อนอื่นต้องขออภัยด้วย ถ้าพูดอะไรที่ไม่ถูก ไม่ควรไป เพราะสิ่งที่อยากบอกกับตัวหนังสือ อาจไม่ตรงกันเท่าไหร่ บางทีอาจทำให้เข้าใจผิดได้

เราก็ว่างั้น ถ้าอยู่แบบปลง ก็คงไม่ได้ทำอะไร อยู่แต่ในบ้าน ไม่กล้าไปไหน

สิ่งที่ทำได้ก็คือ ใช้ชีวิตตามปกติ อย่างที่ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้จะมีอะไรเกิดขึ้น ก็พร้อมที่จะรับ พร้อมที่จะเป็นไป

อยู่อย่างระมัดระวัง อะไรจะเกิด ก็คงต้องเกิด เราเองก็ไม่มีทางรู้ ได้แต่ดำเนินชีวิตไป อย่างที่เคยทำ

ดีแล้ว... จะว่าไปคงไม่มีใครกล้าไปสร้างศัตรูเป็นแน่ เพราะต้องไปอยู่ที่นั่น สิ่งที่เราควรทำ ไม่สิ.. ต้องทำ ก็คือการสร้างมิตร

ที่คอยช่วยเหลือกัน เชื่อเป็นอย่างยิ่งว่า เมื่อเราดี ต่อเขา เขาก็ต้องดีต่อเรา มีหรือที่จะกล้าคิดร้าย ต่อผู้ทีทำดีแก่ตัวเอง ด้วยหน้าที่ การงานที่ทำ

ด้วยความที่เราไม่เคยไปสัมผัส จึงทำให้ไม่รู้ ไม่เข้าใจ แต่เชื่อว่า....ไม่ว่าที่ไหน ถ้าคนเราคอยช่วยเหลือกัน คอยให้คำแนะ

คำปลอบใจ และกำลังใจ ด้วยสิ่งที่เราทำต่อเขา และเขาทำต่อเรา นานวันเข้า ก็จะทำให้มีแต่ความรัก ความหวังดีต่อกัน

คอยช่วยเหลือกัน สิ่งเหล่านี้จะแนบแน่นขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป ยิ่งนานเท่าไร ยิ่งมากเท่านั้น อย่างที่คุณเคยทำ และกำลังทำอยู่

ใช่แล้ว 👍

ในชีวิตของคนเราก็เช่นกัน ไม่สร้างเพิ่ม ชดใช้กรรมเก่าให้หมด พร้อมกับสร้างบารมีไปด้วย