คำแรกคือภาวะหยุดนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง ประพันธกรมักใช้คำนี้กับตัวละครที่อยู่ในภาวะเสมือนต้องมนต์สะกด อาจเพราะความรัก ความตกใจหรือความหวาดกลัว

ส่วนคำหลังก็คล้ายคลึงกับนัยยะข้างต้นเพียงแต่ความรู้สึกนั้นถูกชักนำลงสู่จิตในส่วนที่ลึกกว่า

มักใช้กับความรัก ความโกรธหรือเกลียดชัง

นี่เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลมิได้อ้างอิงจากเอกสารใดๆ