เรื่องสภาพร่างกายของทุกคนจะถดถอยและเสื่อมสภาพอยู่ตลอดเวลา เมื่ออายุผ่าน

ไปถึงวัยที่ไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว ผู้สูงอายุที่แข็งแรงจะดูแลสุขภาพด้านโภชนาการ ออก

กำลังกายบ้างและพักผ่อนให้เพียงพอในวัยหนุ่มสาว ทำให้เป็นผลดีต่อสุขภาพใน

อนาคตซี่งไม่ใช่ความวิเศษอะไรหรอกแต่คนส่วนมากมักมองข้ามเรื่องนี้ไป..

อยู่ ๆ ก็ถามว่าผมอยู่ประเทศอะไร นี่ขนาดผมไปอยู่ประเทศลาวยังมีคนทราบนะ

พักผ่อนให้มากและดูแลสุขภาพให้ดี นี่แหละคือยาวิเศษจากธรรมชาติครับ

จ้ะด้วยวัยที่ธรรมชาติมักเริ่มเข้าสู่การเสื่อมไปตามกาล ทำให้เกิดอาการแปลกที่แสดงถึงความเสื่อมถอยได้บ่อยขึ้น เราเคยเห็นคนสูงวัยบางคนยังดูกระฉับกระเฉง หรือดูอ่อนกว่าวัยมาก แล้วทำให้นึกว่าอะไรที่ช่วยชลอสภาพร่างกายได้มากขนาดนี้ ไม่ใช่อยากเป็นมนุษย์วิเศษ แต่สนใจว่าเขารักษาสภาพร่างกายด้วยวิธีใด ธรรมชาติหรือไรหนอ แล้วก็ชื่นชมที่เขาได้รับผลตอบแทนเป็นสุขภาพและร่างกายที่วิเศษจริงๆ

คุณอยูประเทศอะไรเหรอ ทางนั้นมีอะไรที่พอจะเล่าให้เราฟังบ้าง เกิดมาไม่เคยไปต่างประเทศเลย สวัสดียามดึก คุณคงพักผ่อนไปแ

...นึกขำว่าเขียนไปได้อย่างไรนะนี่ พักผ่อนให้เพียงพอเพื่อพบกับ

ความสดชื่นในตอนเช้าครับ

เมื่อวานผมไม่ได้เข้ามาเพราะเพื่อนชวนไปทานอาหารที่คอนโดความจริงผมแทบ

ไม่ได้ทานอะไรเพราะเคยชินกับการไม่รู้สึกหิวอาหารเย็นมานานแล้ว จะว่าไม่ทาน

เลยก็คงไม่ใช่ผมจะทานขนมปังโฮลวีต ๑ คู่ ทาด้วยเนยถั่วราดน้ำผึ้งนิดหน่อยหรือ

ไม่ก็ผลไม้เกือบทุกวัน เรื่องประสบการณ์วูบของผมเคยเล่ามาแล้วในเว็บนี้ซึ่งเป็น

เรื่องจริง ผมว่าเพื่อนบางคนคงคิดว่าผมเล่าให้หรรษาเพราะผมชอบพูดเล่นมาตลอด

เหมือนนิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะ ผมเคยอ่านคำตอบของผมในบางกระทู้ นึกขำว่า

-->เราก็รักสุขภาพ แต่เผลอเป็นฝ่ายทำลาย ทำร้ายสุขภาพที่ดีซะเรื่อยเลย

ณ เวลานี้ คงเป็นเวลาที่เราพูดได้เพียงว่า "นอนหลับฝันดีนะ" จริงหรือไม่คุณ

--->ขอบคุณสำหรับตัวอย่างที่สะท้อนความจริง การหยิบยกตัวอย่างจากประสบการณ์ตรง แสดงถึงความใจกว้าง เอาชนะความอับอาย ความเสียหน้า แต่เป็นวิทยาทานที่ดี น่ายกย่องมากๆ ในสายตาเรา

--->เราก็ชอบช่วงเวลากลางคืนทั้งอากาศเย็นสบาย สงบ ทำให้รู้สึกถึงความผ่อนคลาย ไม่วุ่นวาย ไม่เร่งรีบ แต่กลางคืนโดยเฉพาะเวลาดึกไม่เหมาะกับสุขภาพอย่างมาก เราพยายามปรับด้วยการนอนหัวค่ำ ตื่นกลางดึก หรือค่อนแจ้งมาหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จซักหน ตื่นทีเช้าเลย!

-->เราก็รักสุขภาพ แต่เผลอเป็นฝ่ายทำลาย ทำร้ายสุขภาพที่ดีซะเรื

...อาการหน้ามืดดังกล่าวไม่กลับมาหาผมอีกเลย การดูแลสุขภาพเป็น

เรื่องสำคัญมากทุกคนต้องดูแลตัวเองเท่าที่จะทำได้ อย่ารอให้ร่างกาย

ลงโทษตัวเองเหมือนที่ผมเคยโดนมาแล้ว ผมเล่ามาให้ฟังเป็นตัวอย่าง

ที่น่าสนใจสำหรับคนรักสุขภาพครับ

ผมมาดึกอีกเหมือนเดิมแต่วันนี้ดึกกว่าก่อนวันวาน กลางวันบางทีพอมีเวลา

แต่ผมอยากมาตอนดึกมากกว่าเพราะคุ้นกับเวลาที่เคยเข้ามา ผมชอบความ

เงียบในยามดึกทำให้ผมรู้สึกสบาย ๆ ในการตอบกระทู้ในแบบของตัวเอง

อย่างน้อยก็เป็นการผ่อนคลายทั้งผมและเพื่อน ๆ ผมจะอยู่คุยอย่างมาก

๒ ชม.หรือกว่าเล็กน้อยก็เพียงพอแล้วซึ่งน้อยกว่าสมัยที่เข้าไปตอบในกูรู

ผมเคยวูบหน้ามืดในเช้าวันหนึ่งซึ่งไม่เคยเป็นมาก่อน ผมคิดว่าการที่เป็น

อย่างนี้อาจเกิดจากการนอนดึกสะสมมานาน ผมเลยพยายามนอนไม่ดึกนัก

อาการหน้

เราก็หวังจะมีสุขภาพดีไปนานๆ เหมือนกัน แต่การดูแลตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องการนอนดึกกับการออกกำกลังกายยัวน้อยมาก แต่มักอ้างเรื่องเวลาทั้งที่รู้ตัวดีว่า การออกกำลังกายไม่ได้ใช้เวลามากมายนัก แค่วันละ 40 นาทีก็สามารถออกกำลังกายได้ เดี๋ยวนี้มีแอพออกกำลังกาย 7 นาที ก็ยังมีข้ออ้าง

งานคุณคงวุ่นทั้งวัน พอถึงเวลา relax จึงค่อนข้างดึก แต่คุณมาคราวละไม่นาน แล้วก็/ปนอน คงไม่ทำให้เสียสุขภาพเพิ่มขึ้นมากนะกหรอก แต่ข้อดีคือ มีการ happy relax ซึ่งเป็นหนึ่งในแปดความสุขจาก สสส. ก็ทำให้สุขภาพจิตดีแล้วจ้ะ. เดี๋

เรื่องการดูแลสุขภาพของผมนั้นได้พยายามดูแลอยู่เสมอเพราะคิดว่า

โอกาสที่จะป่วยคงมีแน่หากร่างการอ่อนแอลง เลยคิดถึงเพื่อน ๆไม่อยาก

ให้เจ็บป่วยเพราะละเลยการดูแลสุขภาพจึงเตือนมา แล้วก็ไม่ต้องห่วงว่า

ตัวเองจะเจ็บป่วยถึงกับต้องลาออกจากงานเหมือนเพื่อนผมบางคนที่เล่า

ให้ฟัง ผมเคยพูดถึงเรื่องนอนดึกไม่อยากให้เพื่อน ๆ นอนหลังเที่ยงคืน

เพราะไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพ พูดก็พูดเถอะ "บอกแต่เขาอิเหนาเป็นเอง"ครับ

จ้า ขอบคุณสำหรับคำแนะนะ เราโชคดีที่ตอนเด็กๆ แม่ดูแลดี ฝึกให้ทานอาหารเช้าก่อนไปโรงเรียน เลยติด วันไหนไม่ทานก็จะหิว (เว้น ตอนตื่นสายไม่ทานก็เฉยๆ) หวังว่าโรคกระเพาะคงไม่ทำให้เราต้องลาออกจากงานไปอีกคนนะ

ส่วนคุณเราคิดว่า คงไม่มีปัญหาสุขภาพแน่เลยเ เพราะสังเกตว่าคุณดูแลสุขภาพได้เป็นอย่างดีเลยหล่ะ ... จะแสดงความห่วงใยด้านสุขภาพคงไม่ได้แน่เลย ... งั้นห่วงใยเรื่องการนอนดึกดีกว่า

ความจริงผมไม่อยากให้เป็นโรคกระเพาะ แค่เป็นห่วงกลัวว่าจะมา

จากเรื่องงานเลยพูดถึงเรื่องสุขภาพไว้ก่อน เรื่องนี้ผมเห็นตัวอย่าง

จากเพื่อนร่วมงานบางคนทานอาหารกลางวันไม่เป็นเวลา นานเข้า

เป็นโรคกระเพาะต้องลาออกจากงานไปทำอาชีพส่วนตัว เรื่องน้ำ

หนักไม่เข้ามาตรฐานบางทีไม่ใช่มีน้องพยาฯ แต่อาจเป็นเพราะ

ระบบการย่อยของร่างกายก็ได้ ดูแลสุขภาพให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้

เรื่องนี้เป็นเรื่องจำเป็นที่สุดของทุกคนเลยครับ

(ต่อ)

เราเลยไปหาหมอ หมอให้กินยากระเพาะติดต่อกัน ๒ เดือนเลย

แต่พอหมอดูที่น้ำหนักเห็นว่าน้อย ก็ว่าเรากินข้าวไม่ครบสามมื้อ เราก็ย้ำว่าครบๆ ๆ แถมตรงเวลาด้วย

หมอบอกแล้วทำไมน้ำหนักต่ำกว่ามาตรฐาน

ังั้นจัดยาถ่ายพยาธิแถมมาให้อีกก็แล้วกัน ให้กินสามวัน ดู ดู๊ หมอ ทำด้าย!!

จ้าาาาา...... คุณครู !!

เดิมเราเป็นนะ กินช้าวทุกมื้อแต่ไม่เป็นเวลาเลย เช้านี่ตรงหน่อย เพราะแม่ทำให้

กลางวันถ้าไม่หิวก็ยังก่อนๆ อีกอย่างเราชอบกินรสเปรี้ยวด้วย เลยทำให้เป็นโรคกระเพาะอักเสบบ่อยๆ

เราเคยปวดจนหยุดเรียน หยุดงานหลายครั้ง เพราะกำเริบ อีกอย่างเรามีปัญหาเกี่ยวกับกระเพาะตั้งแต่เล็ก

ถั่วงอกทั้งดิบทั้งสุกกินทีไรปวดท้องทุกที กินอาหารเย็นก็ปวด ต้องอุ่นๆ ทำใหม่ๆ เรื่องมากเนอะ !!

เคยกระเพาะอักเสบติดต่อกันหลายวัน ทั้งที่ตอนนีั้นหันกลับมากินข้าวครบสามมื้อแล้ว

เราเล

ไม่ใช่ทำแต่งานถึงเวลาพักยังทำต่อกระเพาะเลยแจ้งให้ทราบ

ซึ่งก็ไม่ใช่ครั้งเดียว ในที่สุดกระเพาะเลยให้บทเรียนอย่างทรมาน

ดูแลสุขภาพให้มาก ๆ หน่อยโดยเฉพาะเรื่องทานอาหารควรทาน

ให้เป็นเวลา จะได้ไม่ลมจับหน้าเหลืองซีดอีกนะครับ

เราไม่ชอบโอวัลตินเพราะหวานจัด อีกอย่างถ้าหิว ดื่มแค่นี้ยั่วพยาธิไปหน่อย พยาธิเราจัอิกมาแย่งชิงโอวัลตินเรา แล้วเราก็หิวไม่เลิก กระเพาะก็ประท้วงด้วยการบีบจนปวดเกินบรรยายเลยหล่ะคุณ ทรมานมากๆ ณ เวลานั้น เราเคยเป็นจนลมจับ หน้าเหลืองจนซีดเลยคุณ

ถ้าเป็นช่วงค่ำอยากให้ดื่มโอวัลตินร้อน ผมเองก็ดื่มอย่างนั้นเหมือนกัน

เพราะกลัวความอ้วนกลับมาเยือนผมอีกเลยเลิกทานมื้อเย็นหนักครับ

นึกว่าเป็นพนักงานขายที่ร้านสะดวกซื้อซะแล้ว

ภาระหน้าที่เว้นช่วงเลยได้มาหาอีกครั้ง

หิวด้วย มีไรให้รองท้องบ้างน้มั๊ยอออ....

งานและภารกิจต้องมาก่อน ผมเองหายไปบ้างเพราะมีธุระหรือดึกเกินไป

ดูแลสุขภาพให้ดีอยู่เสมอ หิว เอ้ย..ว่างเมื่อไหร่ก็แวะมานะครับ

ความหวัง ก็เป็นแค่ความหวังอยู่ร่ำไป หากไม่ลงมือสร้างให้ความหวังเป็นความจริง

ทักทาย สวัสดี เราติดอบรม สี่วัน เลยห่างๆ หายๆ ไปสักหน่อย

แต่ก็ยังคิดถึง(ที่นี่) เลยมาหา