ตอบแล้ว 9 ปีที่ผ่านมา
เราว่าคนที่เจอก็คงมีอาการเศร้าเป็นธรรมดา แหละ แต่อยู่ที่ว่าจะจมกับความเศร้านานแค่ไหน
แต่สำหรับคนรักจริง จริงจังกับความรัก คงเจ็บนานกว่าคนท่ัวไปแหละ
ตอนเราอกหักครั้งแรก เราเปลี่ยนไปเลยโดยไม่รู้ตัวนะ
จากคนร่าเริงเป็นคนนิ่งๆ เส้นลึก ขำยาก
กินอะไรก็ไม่อร่อย มันแปลกๆ ไม่อยากทำอะไร เศร้าลึกๆ
ค่อนข้างแยกตัว เหมือนโลกเป็นสีเทาๆ หม่นๆ
น้ำหนักลดโดยไม่รู้ตัว จนเพื่อนส่งส.ค.ส. รูปเด็กแก้มกลมๆ ยิ้มน่ารักๆ มาให้
แล้วพูดสั้นๆ ว่า "อยากเห็น ... คนเก่าจัง" เราอึ้งเลยนะ
แล้วกลับมาทบทวนว่าเราให้ความสำคัญกับความเศร้ามากเกินไปหรือเปล่า
มามองตัวเอง ผอมหลายโล เราเลยคิดว่า เราให้เวลากับความเศร้ามากเกินไปแล้ว
จากนั้นเราก็ตัดใจ แล้วดึงตัวเองกลับมาเป็นคนเดิมทันที
แต่ลึกๆ เราก็ยังเจ็บ ยังมีแผลเป็นอยู่นะ เราเรียกตาปลา สะกิดทีไรก็แปล็บในใจทุกที
แรกๆ น้ำตาไหลทุกครั้งที่พูด หรือนึกถึง แต่ไม่เคยให้ใครเห็นเท่านั้นเอง
เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นนะ แปล็บๆ แต่ไม่มีน้ำตาบ่อย นอกจากเห็นอะไรมาเท่านั้น
ชักยาว สรุปว่า เราก็มีแผล แต่เก็บมันไว้ในลิ้นชักที่ลึกที่สุดแล้ว
+0 โหวต