ลุงคิดว่า จุดเริ่มของการยอมรับความแตกต่างคือ

ยอมรับตัวตนของตัวเองเสียก่อน หากไม่รู้จักตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเอง แล้วจะเข้าใจคนอื่นได้อย่างไร

เพราะแต่ละวัน อารมณ์ของเราก็เปลี่ยน ความสามารถในการทำงานในแต่ละวันก็อาจเปลี่ยนได้

ยอมรับตัวเองให้ได้ แล้วค่อยไปมอง เปิดใจ และยอมรับความแตกต่างของผู้อื่น

ความแตกต่างที่ดีคือ คนๆ นั้น เก่ง และมีไอเดียดีๆ ออกมาเสมอ ความแตกต่างนี้ไม่ใช่ความแตกต่าง

ถ้าหากคนๆ นัั้นมีทัศนคติออกมาในทางบวก ไม่ได้มาข่มเราให้ด้อย ว่าเราโง่ หรือเราไม่ได้เรื่อง

เราสามารถดูเค้าคนนัั้นเป็น ไอดอล หรือเป็นแบบอย่างที่ดีได้

สำหรับเรื่องความแตกต่างของคนในด้านอื่น ๆ

"คนอื่นมองลุงว่าแตกต่าง .....ลุงเองก็มองคนอื่นแตกต่าง"

แล้วทำไมเราถึงไม่หาจุดร่วม หรือจุดกึ่งกลาง ที่จะอยู่ร่วมกันให้ได้

ไม่ว่าในวงเพื่อน ในครอบครัว หรือแม้แต่ในสถานที่ทำงาน

ในความต่าง จริงๆ แล้วต้องมีความเหมือนที่ขาดหายไป

ลองปรึกษาค้นหาว่า อะไรทำให้เค้าแตกต่าง หรือสิ่งที่เป็นปัญหาของเค้าออกมา

ลองช่วยกันแก้ไข ช่วยกันเติมสิ่งที่ขาดหายที่ทำให้แตกต่าง

ไม่ใช่ช่วยกันว่า ไม่ใช่ช่วยกันติเตียนเขาว่าไม่ดี

หากต้องอยู่ด้วยกัน หากต้องทำงานร่วมกัน

ลองเปิดใจ ยอมลดทิฐิมานะ เปลี่ยนทัศนคติ หรือเปลี่ยนมุมมองที่อคติ

เลิกยึดติดกับตัวเอง เลิกยึดติดกับคำว่า "พวกพ้อง"

ยอมรับถึงความแตกต่างที่แก้ไขไม่ได้

การยอมรับในความแตกต่าง ซึ่งกันและกัน

ถึงเราจะต่างแต่เราก็อยู่ในสังคมเดียวกันได้ หากเปิดใจยอมรับกัน

เพราะทุกคนมีส่วนร่วมและรับผิดชอบสังคมเท่า ๆ กันครับหลานลุง