เมื่อตัวเราเริ่มตะโกน เมื่อตัวเราเริ่มทะเลาะ ......หู...ตา....และใจ...ของเราจะ.. "ปิด" ....รับฟังคนรอบๆ ข้าง

เมื่อตัวเรา....เริ่ม-ปิดปาก เริ่ม-ปิดโทสะ....... ....หู .. ตา...และใจ...ของเราจะ..."เปิด"...รับฟังคนรอบๆ ข้าง

ถ้าเรา ...."ไม่เก็บอารมณ์" ....คนบางคนที่แสนดี...จะไกลห่างเราออกไป...ก้าวหนึ่ง

ถ้าเรา ...."เก็บอารมณ์ได้" ....คนบางคนที่แสนดี..จะอยู่ใกล้ๆ เราเสมอ... อยู่เป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนยากกันตลอดไป

ทุกวันนี้ มนุษย์เราไม่ได้ประเมินค่าเพื่อน ๆ ด้วยคุณงามความดีที่เขาได้ทำมา

กรรมของใคร บุญของใครเราไม่มีเวลาสนใจกันหรอก เพราะต่างคนต่างเครียดด้วยกัน

เรามีเวลาแค่...ประเมินคุณค่าของเพื่อน ๆ ด้วยสายตา ด้วยหู ด้วยความรู้สึก ที่เพื่อน ๆ เเสดงออกมาให้เราเห็น

แค่ผิดครั้งเดียว หรือหากเราแผดเสียงแสดงอารมณ์อะไรออกไปเพราะเครียด หรือไม่เจตนา หรือเพราะโกรธเกรี้ยว

แค่ครั้งเดียวเอง....เพื่อน-แท้ เพื่อน-รัก เพื่อน-รุ่นอนุบาล เพื่อน-มหาวิทยาลัย เพื่อน-สนิท......ของคุณ

จะหายวับไปกับตา ..... เพราะเขาไม่กล้าเข้าใกล้...เพราะเค้าประเมินอุณหภูมิในอารมณ์ของเราไม่ได้ว่าจะขึ้นเมื่อใด

และสิ่งดีๆ ที่เพื่อนเคยบอก เคยให้ ก็จะหายไปด้วย

คำโบราณไม่บานบุรี มีไว้ว่า " นิ่งเสียตำลึงทอง " ยังใช้ได้เสมอ

รอนับในใจ หนึ่งไปร้อย ร้อยไปพัน .... แล้วค่อยใช้เหตุผลพูดกันใหม่

หากพูดคุยกันในขณะที่อุณภูมิความโกรธ มากกว่า 80 % แล้วละก็

ถ้าไม่พัง .... เราก็จะกลายเป็นตัวตลกให้คนอื่นเค้านินทา ว่าไม่รู้จักเก็บอารมณ์

นิ่งเสียตำลึงทอง - ไม่ใช่การเสแสร้ง แต่เป็นการ.."แปรรูปความร้อนของอารมณ์ ...ให้เย็นลง" แล้วค่อยพูดกันใหม่

ใครผิดใครถูกค่อยคุยกันเมื่อรู้สึก ใจเย็นลง สิ่งที่ได้กลับมาเมื่อเรารู้จักคำว่า "ใจเย็น" มีค่ามหาศาลนัก

หากเรารู้จักคำว่า ใจเย็น - เราจะได้มิตรกลับมา เราจะได้รับความนับถือจากคนรอบข้าง

หรือแม้กระทั่งศัตรูยังยอมรับเรา และอาจแปรเปลี่ยนมาเป็นมิตรในวันหน้าก็ได้

ท่องไว้ " นิ่งเสียตำลึงทอง "