" น้ำใจ คือ "การเลือก" ที่จะให้ความช่วยเหลือ

มันเป็นสิทธิที่เราจะเลือกจะให้หรือไม่ให้ก็ได้ ไม่ใช่หน้าที่

ใครให้ก็ให้ด้วยความเต็มใจ ส่วนผู้ที่ไม่ได้ให้ก็ไม่มีความผิดหรือถือเป็นคนเลวร้าย "

โชคดีที่พ่อแม่เราไม่เคยสอนให้ต้องรอรับน้ำใจจากใคร แต่สอนให้เป็นฝ่ายแบ่งปันน้ำใจให้ใครๆ ทุกคน เรายืนบนรถสองแถว รถเมล์ และกอดขาแม่จนชิน ไม่คิดน้อยใจหากไม่มีใครลุกให้นั่ง เพราะแม่บอกว่า เรามีขายืนเองได้ แต่ถ้าใครช่วยเหลือต้องขอบคุณและสำนึกในบุญคุณ เพราะเขาไม่ช่วยเราก็ได้ แต่เขาเลือกช่วยเรา เพราะเขาเป็นคนดี เราต้องเป็นคนดีอย่างเขา