การที่สมควรได้รับโอกาสจากสังคมหรือไม่.???

ขอบอกเลยนะครับว่า '' ตอบได้ยาก ''

เพราะว่า ความคิดของผู้คนในสังคม มีมุมมอง และทัศคติ ที่ต่างกันออกไป กับการให้โอกาสกับตัวเด็กและเยาวชน

แต่ที่แน่นอน ควรต้องกลับไปย้อนดูที่ว่า วิธีแก้ไข และบำบัดดูแลเด็กมีประสิทธิภาพ และดีมากแค่ไหน

ในขณะที่เด็กเหล่านี้ อยู่ในสถานพินิจ จากปัญหาคดีอุจกรรจ์ หรือ คดีอื่น ๆ

ซึ่งมีปัญหาแน่นอน คือ ปัญหาการขาดแคลนตัวเจ้าหน้าที่

ซึ่งมีเจ้าหน้าที่น้อยกว่า มีเจ้าหน้าที่ในจำนวนที่ไม่เหมาะสมกับจำนวนเด็ก

ทำให้การดูแล ตามกระบวนการฟื้นฟู ทำได้ไม่ทั่วถึง.........

ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่า เด็กกลุ่มเสี่ยงที่จะกลับไปทำความผิดได้อีก เริ่มมีจำนวนมากขึ้น

แต่ในทางกลับกันกลับไม่มีการดูแลเด็กกลุ่มนี้เท่าที่ควร

ซึ่งผิดกับประเทศตะวันออกอย่าง "ญี่ปุ่น" ที่คิดโครงการบ้านทดแทนขึ้นมา

โดยสมมติบ้านหลังใหม่ให้กับเด็ก ๆ ที่กระทำผิด เป็นการนำเด็กไปอยู่กับครอบครัวของเจ้าหน้าที่รัฐ

ซึ่งเป็นสามีภรรยาและลูก เพื่อให้เด็กเรียนรู้อย่างถูกแบบแผน และรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งในสมาชิกของครอบครัว

เรียนรู้กับกรอบการใช้ชีวิตอย่างที่ควรจะเป็น '' ไม่ใช่เป็นการถูกทอดทิ้ง ''

และที่แน่นอน สำหรับสมัยนี้ คือ คงไม่ใช่เวลามากล่าวโทษ หรือฟื้นฝอยหาตะเข็บกันอีกแล้ว

แต่สิ่งที่ควรทำคือ หันหน้าเข้ามาช่วยกัน เริ่มง่าย ๆ จากความรักความเข้าใจในสถาบันครอบครัว

รวมไปถึงความจริงใจ และความจริงจังของผู้ใหญ่ในสังคม

หากปล่อยให้ปัญหาเรื้อรังต่อไป เด็กและเยาวชนไทยอาจกลายไปเป็นผู้กระทำผิดต่อเนื่อง

และอาจสร้างปัญหาที่ไม่คาดคิดตามมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดก็เป็นได้

เด็กและเยาวชนเป็นทรัพยากรที่จะเติบโตไปเป็นกำลังสำคัญของชาติในอนาคต

หากเด็กและเยาวชนได้รับการดูแลอย่างถูกต้อง ได้รับการส่งเสริมให้มีความประพฤติดี มีคุณธรรมและปลูกฝังให้มีจิตสำนึกที่ดี

ก็ย่อมเป็นผลดีแก่สังคมและประเทศชาติ

การบังคับใช้กฎหมายอย่างมีประสิทธิภาพของกระบวนการยุติธรรมที่เกี่ยวกับเด็ก

และเยาวชนนั้นเป็นกลไกสำคัญในการแก้ไขปัญหาเพื่อให้เด็กและเยาวชนมีโอกาสกลับตัวเป็นคนดี

และป้องกันไม่ให้เด็กและเยาวชน ซึ่งเป็นอนาคตของชาติกระทำความผิดซ้ำอีก.........