ดูต้นเหตุที่ทำให้ทุกข์อย่างที่ว่ามา.....

ห่วงใย..เพื่อคนที่เรารัก..

อดเปรี้ยวไว้กินหวาน..

โดนมัดมือชก..เลี่ยงไม่ได้..

หวานอมขมกลืน..

เพื่ออนาคต..

ฯลฯ.......

ทั้งหมดนี้ ถ้าเป็นคนที่สำคัญก็เต็มใจ

เพราะมองมุมหนึ่งมันก็คือความทุกข์

แต่หากมองอีกแง่หนึ่ง... มันก็แค่ลดทอนความสุขของเรานิดหน่อย

หรืออาจะไม่ได้ทำให้ทุกข์อะไรเลย

ระหว่าง "สุข" และ "ทุกข์" มันมีแค่เส้นบาง ๆ กั้นไว้

นั่นก็คือ "จิต" ของเรา

จึงมีคำกล่าวของปราชญ์ว่าไว้ว่า ....

"คนมีปัญญา สุขได้แม้ในขณะทุกข์"

นั่นก็คือคนที่รู้จักวางจิตของตนเองในที่เหมะสม