เราว่าการที่เราหวนคิดไปเป็นบวกหรือลบ ส่วนหนึ่งอยู่ที่ประสบการณ์ และความรู้สึกตอนนั้นนะ

เราเคยเป็น เราเคยไม่สบายใจมากๆ เพิ่งย้ายมาต่างจังหวัด ต้องอยู่คนเดียว ห่างพ่อแม่ครั้งแรกในชีวิต

เรารู้สึกเหงา เศร้า คิดถึงบ้านมากๆ เลยตัดสินใจไปไหว้พระที่วัด เพื่อให้จิตใจสบาย

และในวันนั้นเราเสี่ยงเซียมซี โดยอธิษฐานให้ท่านทำนายว่า เราอยู่ที่นี่เป็นอย่างไร ดีหรือไม่

ปรากฏว่าวันนั้นเราเห็นพระพักตร์ของพระประธานในโบสถ์ดูเศร้าๆ

จนคิดว่า พระประธานที่ได้ชื่อว่าสวยที่สุดองค์หนึ่งในประเทศ

ทำไมสร้างให้ท่านพระพักตร์หมองจัง แม้เป็นสีทองแต่ไม่อร่ามตาเลย ดูใบหน้าเหมือนมีทุกข์ใจ

และผลการเสี่ยงเซียมซี เราได้ใบที่ไม่ดีเลย ประหนึ่งว่ากำลังมีทุกข์ใจมากๆ อะไรๆ ก็ยังไม่ดีเท่าที่ควร

(อาจแม่น แค่เรารู้สึก ณ ขณะนั้นว่า แทนที่จะสบายใจ กลับได้รับเรื่องร้าย ทับถมใจ

ต้องทนอยู่แล้วยังต้อพบเจอคนที่ไม่เป็นมิตรอีกเหรอนี่

เราไม่เข้าวัดอีกนาน ประกอบกับเป็นช่วงปรับตัว มีอะไรให้ต้องเรียนรู้ทุกวี่ทุกวัน จนลืมวันคืน

พอเราอยู่จนปรับตัวได้ มีความสุขในการอยู่คนเดียว

มีที่พักผ่อนใจ คือ ห้างแทนห้องแคบๆ ได้เดินเล่นในวันหยุด เพราะเริ่มไม่หลงทาง

เราก็เลยกลับไปไหว้พระอีกครั้ง รู้มั๊ยพระองค์เดิม แต่คราวนี้เรารู้สึกว่าท่านยิ้ม สีเหลืองทอง

แล้วเราก็เสี่ยงเซียมซี ได้ใบที่ดีที่สุด (ชีที่หยิบให้บอกเรามา)

เราจึงคิดว่า มุมมอง ความคิด ความรู้สึก และอื่นๆ มักเป็นไปตามจิตใจที่เราเป็นอยู่ในขณะนั้นนั่นเอง

ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวจริงๆ นะ

ตอบซะยาว เพียงแค่จะบอกว่า ใจคุณลึกๆ อาจเหงา กังวล และหวาดระแวงความมืด อยู่หรือเปล่า

เพราะเราก็เป็น ตอนกลัวๆ เสียงอะไรก็ฟังน่ากลัวไปหมด แม้แต่เสียงตุ๊กแกเมื่อคืน ทั้งที่ได้ยินทุกคืนไม่เห็นหลอนเลย