ผมเคยผ่านจุดนั้นมาแล้วนะครับ บางคนมองตามแค่หลักทฤษฎี แต่ไม่มองด้วยความรู้สึกในมุมกลับที่เกิดขึ้นกับคนๆนั้น

คุณลองคิดดูซิครับ ถ้าหากว่า ณ เวลานั้น คุณหาค่าเช่าบ้าน ค่ารถ ค่าเทอมลูกไม่ทัน หาเงินให้เจ้าหนี้เงินกู้ไม่ทัน แล้วเจ้าหนี้ก็เร่งรัดเอา สมมุติถ้าไม่มีให้ ถูกยกเลิกให้ย้ายออกกระทันหัน เงินก็ไม่มี คุณจะทำอย่างไรในเวลานั้น เกิดไม่มีคนช่วยเลย ไม่ว่าจะใครก็พึ่งพาไม่ได้ จุดพีคตรงนั้น ผมเข้าใจนะครับ ว่ามันบีบเค้นคนเราให้คิดสั้นได้ เพราะมันแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไม่ได้

ดังนั้น ถ้าจะคิดตามหลักทฤษฎีว่า ค่อยๆคิด ปัญหาทุกอย่างมีทางออก นั้น บางทีมันก็แก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าไม่ได้ครับ เพราะมันบีบ มันตันทุกทาง ไม่มีใครมาช่วยเหลือได้ทัน งานก็หาไม่ทัน เพราะจะต้องได้รายได้ทั้งเดือนมาจ่าย แต่หากเกิดปัญหาขึ้นเฉพาะหน้าคนเหล่านั้นต้องแก้ไขอย่างเ่ร่งด่วน ภายในวันนั้น หรือภายใน สามวันเจ็ดวันครับ ไอ้ที่แบบค่อยๆคิด ค่อยๆทำ มันจึงใช้หลักการทฤษฏีนี้ไม่ได้เลยครับ อิอิ