ตอบเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมา
รักอะไรก็ไม่ทุกข์เท่ารักสัตว์เลี้ยง
เหมือนได้ลูกพิการ ต้องห่วงใยและช่วยเหลือเขาจนวาระสุดท้าย
ห่วงเพราะเค้าช่วยเหลือตัวเองได้ไม่เหมือนคน
เขาป่วยก็นอนซมอย่างเดียวเลย บอกเราไม่ได้ว่าเจ็บตรงไหน ปวดตรงไหน
ไปอยู่ไกลกันยิ่งห่วง เขาได้รับน้ำสะอาดทุกวันมั้ย มีใครล้างถ้วยอาหารให้รึป่าว ยุงกัดมั้ย ถูกปล่อยให้นอนนอกบ้านรึป่าว
จะพามาด้วยก็กลัวเขาเหงา สถานที่แคบอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยม
สุดๆอ่ะ
+4 โหวต · 2 ตอบกลับ