ข้อคิดสะกิดใจ

หากได้พยายามแล้วและไม่ได้ผิดต่อมโนธรรมสำนึกของตน

จงกล้าหาญเดินบนทางที่ตนเลือกเถิด

อย่าใส่ใจน้ำคำและสีหน้าของคนอื่นให้มากไป

เพราะไม่มีใครทำถูกใจใครได้ทั้งหมด

ทุ่มเทแล้ว ก็พอแล้ว

ของบางอย่าง เมื่อคุณได้มาครอบครอง จึงรู้สึกว่ามันก็ไม่มีค่าใดๆกับชีวิตเลย

ของบางอย่าง เมื่อคุณได้สูญเสียไปแล้ว จึงรู้สึกว่ามันแสนมีค่าตอชีวิตคุณ

ชีวิตคนแสนสั้นนัก เมื่อจะมาอะไรก็ไม่อาจฉุดรั้ง เมื่อจะไปอะไรก็ไม่อาจยับยั้งได้

ในท่ามกลางการได้มาและการสูญเสียไปนั้น

หากคุณเคยลงแรง รดน้ำและพรวนดินมาก่อน

จะเก็บเกี่ยวได้มากน้อยสักเพียงใด นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ

สำคัญอยู่ที่ว่า

คุณสามารถคลายพันธนาการคนที่ทำให้คุณรัก เจ็บ แค้น ชิงชัง ได้หรือไม่ต่างหาก!

สิ่งที่น่าขันของชีวิตคนเราก็คือ

ต่อหน้าผู้อื่น เราคือนักแก้ไขปัญหา

แต่เมื่อตนเองเจอปัญหา กลับแก้ไขปัญหาของตนเองไม่ได้

หากคุณเข้าใจและยอมรับได้ว่า

คุณไม่ได้สำคัญต่อชีวิตของเขาอีกต่อไป

คุณจะมีความสุขมากขึ้นอีกเป็นกอง

ที่จริง

ไม่มีอะไรที่เราปล่อยวางไม่ได้

เมื่อวันเวลาผ่านไป

คุณก็จะเข้าใจได้เองว่า

สิ่งที่คุณเคยคิดว่ามันคือที่สุดของชีวิต

ที่คุณไม่อาจสูญเสียมันไปได้นั้น

ก็แค่ไม้พาดคลองให้คุณข้ามไปอีกฝั่ง เท่านั้นเอง

ชีวิตคนเรา

ยากที่จะสะดวกราบรื่นไปเสียทุกสิ่ง

อุปสรรคและความล้มเหลวคือสิ่งที่ต้องเผชิญ

เปรียบดั่งสถานีพักรถ

เพียงแค่ช่วงเวลาที่จอดพักนั้น

สั้นยาวไม่เท่ากัน

ในเมื่อต้องเผชิญ

ก็จงให้เวลากับความทุกข์บ้าง

อย่าได้แต่ผลักใสมันเลย

ขอให้รู้ไว้ว่า

“ไม่เผชิญปัญหา ปัญญาไม่เกิด”

ย่อมมีวันหนึ่ง

วันที่คุณเจ็บปวดจนอยากจะละทิ้งทุกสิ่งอย่าง

เจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป

ขอให้คุณระลึกไว้เถิดว่า

ช่วงที่ท้องฟ้ามืดที่สุด

นั่นหมายถึง แสงแห่งพระอาทิตย์กำลังจะเคลื่อนเข้ามาแทนที่

ขอให้ยืนหยัดอีกสักนิด

ชีวิตที่ดีกว่าเก่า

กำลังรอคุณอยู่ที่ปลายทางแห่งความมืดนั้น

‪#‎นุสนธิ์บุคส์‬