เรามองว่าทฤษฎีกับปฏิบัติควรแยกออกจากกัน

คนที่รู้ทฤษฎี ใช่ว่าไม่ดี ไม่ควรแนะนำ หากยังไม่อาจปฏิบัติได้

แต่อย่างน้อย ทฤษฎีที่เขานำมาเผยแพร่ ก็อาจเป็นประตู หน้าต่าง

ที่นำพาผู้อื่นให้ผ่านเข้าไปได้ แม้เขาเข้าไม่ได้ แต่สิ่งที่เขาแพร่ออกมา

ก็ทำให้ผู้อื่นได้เข้าไป เราว่าก็ได้บุญอ้อมๆ นะ ในฐานะ ผู้เปิดทาง

เพราะฉะนั้น ถ้ารอแต่ผุ้ปฏิบัติผ่านมาบอก ก็อาจทำให้มีคนที่ผ่านเข้าไปช้า หรือ น้อย

เพราะต้องรอไม่รู้อีกนานแค่ไหน จึงจะเห็นทางไป ผู้รู้หลายท่านถือคติที่ว่า

ไม่พูดมาก ไม่อวดตน เลยทำให้ไม่พูด ไม่บอก

อย่างนี้ผู้ที่หาทางอยู่ก็ได้แต่เดินอ้อมไปอ้อมมา

เสียหลายรอบกว่าจะพบเจอทางที่ถูกที่ควรด้วยตัวเอง

หรืออาจมีเวลาไม่มากพอที่จะทำในชาตินี้ก็ได้