เขาเรียกว่า เลี้ยงกายได้ แต่เลี้ยงใจไม่ได้

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็คงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรมจริงๆครับ

แต่ถ้าหากในเมื่อพยายามอบรมและดูแลเขาจนสุดความสามารถแล้ว...

ก็คงไม่แปลก ถ้าหากจะเรียกว่า สันดาน