นอนเห๊อะะะะะะะะะ....... ดึกแล้วนะ

ใครไม่นอน ลุงเข้านอนละ

ใครยังไม่ห่มผ้า ห่มซะนะ ดึกๆจะยิ่งหนาวววววว

เพื่อสุขภาพนะ.... จุ๊บ

และแล้วคืนแห่งความตื่นเต้นสุดๆ ก็มาถึง .....คืนนั้น.......

มาวววววววว.....ก้อออออออ.......มาววววววววววง

เดินส่ายไปส่ายมา..... พระจันทร์ดันเต็มดวงอีกอ่ะ.....เห็นกุโบชัดแจ่มเต็มตาเลย.......

ค้าววววววววววกัววววววววววววน๊า.....เอื๊อกส์

........อย่าให้เล่าต่อเลย เรื่องมันยาว ยาวมาก ยาวจริงๆ ยาวที่สุด ยาวเป็นมหากาพย์เลย .....

แต่ถ้าใครอยากอ่านก็บอกมา

ต่อเลย

.... ตอนนั้นยังวัยรุ่น เช้ายันเย็นเรียนๆๆๆๆ... พอเลิกเรียนก็จับกลุ่มเตะบอล ตะกร้อ ดื่ม มองสาวร่วมรุ่น แถมด้วยรุ่นน้อง แต่ไม่กล้าจีบ แบบป๊อดสาว.... กว่าจะเลิกแล้วต่อกันก็ดึกดื่นแยกย้ายกันกลับบ้าน ก็มักจะเป็นรถเมล์เที่ยวบ๊วย....มักจะนั่งหลับจนถึงอู่ปลายทาง ไอ้เวรเป๋าก็ไม่เตือน....ต้องเดินกลับร่วมกิโลเป็นประจำ....มรึงนะมรึงไอ้เวรเป๋า....มรึงรู้มั้ยกรูต้องเดินผ่านป่าช้า (กุโบ) คนเดียว.....

........อย่าให้เล่าต่อเลย เรื่องมันยาว ยาวมาก ยาวจริงๆ ยาวที่สุด ยาวเป็นมหากาพย์เลย .....

แต่ถ้าใครอยากอ่านก็บอกมา

ยกมืออยู่ตรงนี้