สั้นจึ๋งเดียวเอง

เรื่องไม่เล่า เพราะเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ไง

เราซัดเซพเนจรมาไกลมาก ไม่อยากให้ท่านห่วงและกังวล

เรเลยพยายามให้เห็นแต่มุมที่เราเจอคนดีๆ เจอมิตร ไม่เคยถูกใครทำร้ายจิตใจ

ท่านจะได้สบายใจ ว่าแม้เราอยู่ไกลแสนไกล ก็ยังอบอุ่น ปลอดภัยเสมอ

เราเชื่อว่า การทำอย่างนี้จะทำให้ท่านนอนหลับสบาย ไม่ต้องเครียดเพราะความห่วงใยกัน

แต่ปกติเราเล่านะ เล่าจนแม่รู้จักเพื่อนเราทุกคน โดยไม่ต้องเห็นหน้า

รู้ชื่อ รู้นิสัย รู้สารพัด บางคนก็เอารูปให้ดู(ถ้ามี) เขาก็รู้เหมือนรู้จักด้วยตัวเองเลยหล่ะ

บางทียังถามว่าคนนั้น คนนี้ เดี๋ยวนี้เป็นไงบ้าง เรื่อง นี่ นั่น ไปถึงไหนแล้ว

ประมาณนี้ อิอิ